VURGUN YAŞADIK
Deniz, dalgalar, yakamoz,
Eziyet, su, çilekeş kadınımız,
Ağır söz, tavır erkeğimiz
Yaşamımız ağır, vurgun gibi vurgun.
Biz cennette cehennemi yaşadık.
Dert eyledik, söylendik,
Ağladık, gülemedik hayret.
Acıda bizi yaşadık,
Sevgide kaybetmeyi yaşadık.
Yaşadıkça anladık.
Derin, ağır, vurgun yaşadık...
Biz vurgun yaşadık bir ömür.
Ağzımızı açamadık, korkumuzdan.
Haykırsak bile anlatamadık,
Ne acılarımızı, ne sevgilerimizi.
İçimizde yaşadık en derin duygularımızı.
Biz ;kimseyi tahrik ve de tahrip etmedik
İçinizde vardı bu kavramlar
Olmayanı oldurmak mümkün müydü?
SENİ ANLAMAK
Öyle kolay değil seni anlamak.
Duyguların derin,
Sözlerin ağır.
Ama ben zor insanları severim
Zordur benim sevdam
Dostlarım zordur, buğuludur anılarım.
Kolay değil zoru anlamak,
Zaman ister, sabır ister, gözyaşı ister
Samimiyet, içtenlik ister.
Zor dostum;
Ağır yalnız geçen günler
Çok zor.
Alışmalıyız, bu da bizim tarzımız olmalı,
Birlikte ama ayrı ayrı.
Sıkma canını, keyfine bak bakabildiğince
Hele beni hiç düşünme
Aldırma gitsin
Mutlu olmalıyız
Karışmalıyız insanların içine.
Birlikte, umutla yarınlarımıza.
Seviyorum yaşamı zehir zıkkım olsa da
Sen, ben BİZ varız her yerde
SENİ ÖYLE BIRAKAMAM...
Seni; öyle bırakamam.
Git desen de ağır söylesen de
Bağırsan da ağlasam da.
Seni öyle yalnız bırakamam.
Ben ayrıldığımda,
Yanında gerçek bir dost eli bırakmalıyım.
Gözüm arkada kalmamalı,
Öyle kolay değil git demek
Gönlünce bir yaşam dilemek.
Sözler yetmez
Seni öyle bırakmam demek;
Benim ölmem demek.
Dostluk; paylaşmak çok şeyi.
En ağır ve anlamlı kelime belki.
Birde sevdayı eklersen içine.
Ne mal, ne servet yeter gücüne
Sen dostumsun benim,
Kara gün arkadaşımsın
İnsan dostumsun,
Alnıma;
Ak bir çizgi gibi çizilen
Bırakıp ta gidemem seni
Gittiğimde;
Yanında gerçek bir dost olmalı.
Beni aratmamalı ki,
İşte o zaman
Git demene de gerek kalmayacak
Giderim sessizce;
Haberin bile olmaz
Bunu sen bile anlayamazsın
HAYAL
Herkesin bir fantezisi olurmuş;
Benimkisi de şiir yazmak
Ama en güzel mısraları sana yazıyorum
Önümde deniz, Phaselis kıyıları
Ormanlarda seni görüyorum
Koşarak bana gelişini.
Ağaçlara takılmış uçurtmalar,
Ve kır çiçekleri takmış saçlarına,
Bir genç kadın
El ele koşuyor etekleri savruluyor,
Sen keder dolu, ben hüzün.
Zor bir gülüş dudaklarımızda
Hayat bu hayat
Seni taşıdım ta buralara kadar
Yüreğimde benliğimde taşıdım
Zor iş bu, öyle kolay değil.
Derin duygular, zoru yaşamak,
Öyle bir sevda ki,
Paylaştıkça büyüyen.
HESAPLAŞMAK
İyice bir hesap yapın;
Maddi manevi,
Ne kadar zarar verdim.
Ödemeye hazırım.
Sen de yapmalısın.
Tarafsız olarak
Bırakın suçlamayı da
Görün kim ne kadar suçlu.
Tek farkla biri kadın,
Biri erkek olarak
Farkını;
Hesaba katmadan yapmalısın.
İNSAN olarak sadece.
AYRILIK
Takvime bakmadım ayın kaçı.
Bu ilk günü sana veda edişimin.
Bakalım ne kadar sürecek bu ayrılık da
Ölüm gibi, ölüme tutsak gibi
Yalnız değilsin artık.
Arkamda bıraktıklarım
Sana epey yeter de artar bile
İNANMAK
İnanmadın bana inanmadın
Nasıl anlatabilirdim duygularımı
Anlamak öyle kolay değil
Her kelimeyi büyüteç altına yatırıp
Ve de ilmek ilmek incelemek
İnançsızlık güvensizlik getirir
Güvenimmmmm ahhhh
Vermek istediklerim, ancak bulamadığım.
Dostluk, sevgi, barış çok sevdiğim.
Ancak göremediğim.
Bir kargaşa, bir belirsizlik.
İşte yalnızlığım, işte ben
Kendim ve gölgem olmuşum hayatta
Senden; sıcak bir yüz bekledim
Dost kapısı bekledim
Ama buzdan dağ oldun
Soğuttun, soğudum
Üşüyorum, titriyorum tiril tiril
Isıtacak ne bir ışık
Ne bir muhabbet, ne tatlı bir söz
Sadece iki yüzlülük gördüm
ZITLIKLAR
Ben hep zıtlıklarda yaşadım
Neden hep böyle oldu?
Bir hiçlikti yaşamım
Bulduğumda kaybettiklerim
İşte en büyük zıtlığım
Bu tahta merdivenler
Gıcır gıcır gıcırdar
Ayrılık, hüznüm, sevdam ve sen.
Renkli bir kartopu yumağım.
Bu cennet ortasında,
Cehennem nedir.
Bir vahşet yaşamım
Kan gölü gözlerim.
Ağlamaklı, kan ağlamaklı hüznüm.
Bir nehir bile yetmez
İçimi yıkamaya
Yalnızlığım, yapayalnızlığım
Ne sen yettin bana nede koca dünya
Hüznümü yıkamak istedim
Yetmedi ne abı hayat suyu
Ne sen, ne de soyutluk.
Karışmak bu soyutluğa
İşte ancak bu arındırır beni