Kandilimiz mübarek olsun ..
Biz kandillerde kandil yakardık
Sevince birliğe beraberliğe
Yemeklere gider hoşça vakit yaşardık
Teyzemiz vardı, dayılarımız,
Amcalarımız, halalarımız
En güzeli nur yüzlü nenelerimiz
Dedelerimiz vardı...
Nerede o kandiller , o çocukluğum
Taptığımız inançlarımız nerede...
Kandil simitleri özlemlerim...
Hepsi bir köşe başında bırakılmış
Terk etmiş bir bir yaşamak uğruna...
Camilerde yanan ışıklara astım
Kandillerimi...
Güzelliklerimi, duygularımı,
İnmesinler kalsın orda diye
Yüreğimde yanan ışıkları
İnancıma astım bir bir...
Kandillerimiz vardı,
Kandil gibi yanan umutlarımız vardı
Sönmek bilmeyen ışıklar vardı inançlarımızda
Sönmeye yüz tutan kandillerimiz var,
Sönmeyecek umutlarımız var
Var olacağı gibide...
Güle güle gidin
Gözünüz arkada kalmasın
Güvenle bakın geleceğe umutla bakın yarınlara...
Bize bu yakışır "gülmek "!
Ölüme bile gülerek gitmek yakışır bize...
Güle güle gidin güle güle
Ölüme ve tüm olgulara
Güle güle iyiliklere
Kötülüklere her şeye güle güle...
Beyaz yalanları öğretti hayat
Ama;
Namussuzluğu öğretemedi...
Arkamdan vurulmayı öğretti
Ama;
Yıkılmamayı öğretti hayat...
Hayat bana hiç yalan söylemedi
Ben istemedim...
İsteseydim,
Öğretir miydi acaba?
O'nun köşkü!!!
Huzur sokağında huzurlu bir mekan
Sakin, sessiz sabaha karşı loşluğu
İçimi dolduran o derin ferahlık
Köşküm olmuş haberin var mı?
Dört duvar yazılar yaşama dair,
Bana dair, sana dair ne varsa hepsi burada
İçimi ferahlatan aydınlık bir köşede
Demli bir çay, hafif bir ses,
Garip bir sessizlik yüreğimde dolaşan...
Arkamda sen, sağımda sen her köşemde sen
Buz gibi bir havada sım sıcak bir rüzgar
Bu köşkte esti işte kaçıncı mevsim bilmem...
Sevgimi, sevdamı burada yaşadım içimde
Köşkümde yaşadım tüm güzellikleri
Acılarımı unuttum, sarhoşluğumu burada yaşadım
İçimde yaşadım tümceleri bir bir...
Sen bir gelip bir giden med-cezir gibi dünyamda,
More camp kıyıları gibiydin güneşin batmadığı,
Ve ülkemin kıyıları gibi narin, sıcak, değişik,
Farklı bir edaydın içimi coşturan...
Bu köşkte çok ezgiler söylendi
Bu bizim köşkümüzdü paylaştığımız
Duygularımızdı çağlayan taşan
Bizim köşemizdi bizim, köşkümüz
Yıldızlara sığmayan bizim köşemizdi!
Bir sedire uzandım şöyle
Arkamda bir sessizliğin gölgesi
Korkuyorum ama güveniyorum da...
Korkuya yer yok dünyamda
Güveniyorsam kendime, sana bir başkasına
Ne sessizlik korkutur nede ses beni
Yüreğimde, çalkantımda, beynimde
Şüpheye yer yok
Seviyorsam eğer hiç gerek yok korkulara
Cesarete sığındım, kendime, inancıma sarılarak
Sevdim işte sevdiklerimle yaşadım,
Sessizliğin gölgesinde...