Bunaldık Savaştan, streslerden, olumsuzluklardan baharı unuttuk. Şöyle kendimizi alıp Kültür Parkına doğru, Alleben'in kıyısından sessizce yürümeye, yada sevdiğiniz bir güzergahta yürümeye... Güzellikleri, umutları düşlemeye doğru çıkmaya ne dersiniz... İçimizdeki, dışımızdaki kötülükleri, olumsuzlukları birkaç saatliğine de olsa silmeye, unutmaya ne dersiniz? İyi olmaz mı? İhtiyacımız yok mu? Hadi öyleyse ertelemeden, iş çıkışı yada zamanı yaratarak birkaç saatliğine... Kendimizle başbaşa birkaç saat yada dakika, yaratabildiğimiz kadarıyla...İsteyen çocuğunuda alabilir, arkadaşını da, eşini de. Ama tavsiyem yalnız başınıza sadece bir mola, bir kaçamak kendinizle. Umarım tad alacaksınız... Bugünde bir şiirim olsun istedim...
BAHAR
Bana baharı anlat, dizelerinde,
Çiçekleri, arıları, kelebekleri,
Doğayı anlat doğallıklar içinde.
Bana sevdayı anlat,
Bakışlardaki heyecanı
Uzaklıklardaki özlemi anlat
Bana yaşamı anlat
Umutsuzluklardaki umudu
Kayıplardaki acıyı anlat bana.
Kucağımda çocuk ol,
Deliliklerden söz et bana
"baharda nisan fırtınasını" anlat bana.
Yağmurda nasıl ıslandığımızı anlat,
Bahar kokan yaşamdan söz et,
Yaşadıklarımızı anlat.
Her baharda "bir nisan "gününü anlat.
Hizmetkarlığımı yaşat bana
Senle olan duygularımı yaşat.
Kulaklarıma fısıldayan nağmelerini,
Saçlarıma taktığın
Kır çiçeklerini anlat
Bana baharı anlat hayat boyu
"baharda nisan fırtınasını" anlat.