Ailemi seviyorum;
Yer sofrasında dünya kadar kaşık
Yazılarım
Tümü
Diyen Necip Fazıl gibi seviyorum sevmeyi... Baharlar bana sevdayı fısıldar hep... Alıp götürürüm kendimi o baharın yağmur kokan yalnızlık dağ evine...
Saatlerin güneşin kizilligina kariştigi ve zaman kavraminin yitip gittigi bir anda düş ve gerçegin hikâyesi başlamak üzereydi.
Yarın anneler günü yine... küçük kızım Başak bir şiir yazacak
Hoş geldin SAVAŞ(!) Hoş geldin UYGARLIK(!) dünyamızın geri kalmışlığına...
Gaziantep Üniversitesi Rektörü Sayın Hüseyin Filiz Hoca’ ma... İki damla göz yaşımla ıslatarak yazıyorum kalemimi.
Seke seke bir ceylan belirdi yamaçtan... Cansız bir hayale dalar gibi uyanmıştım...
Meçhul bir izlenimle ayrılmıştı adam... anlamadım... garip! Olsun... gariplikler güzel olsun hiç yoktan...
“Anasına bak kızını al” demişler atalar...Haklı...Dalıp gittiğim çocukluğumun bez bebekli günlerine...
Heyecanını bastırmak için yarıladığı çayın içine daldırıp kaşığı çıkarıyor