Serpil,Gülgün,Nur,Fatma ,Şule ve nicelerine ..
beklemekten başka var mı çaremiz??
Sevgiyle, umutla, acıyla, hüzünle,
Karışık bir yaşama...
Daha dün gibiydi her şey. Öğrencilik yıllarımız, evliliğimiz, mesleğimiz,
Yaşam savaşımız dün gibiydi. Bugüne nasıl geldik böyle?
Neler yaptıkta böyle acımasız yaşadık. Suçumuz günahımız neydi?
Oysa her birimiz öyle kalabalık kardeşler ordusunda hizmetkârlıklar
Yapmadık mı? Ama neden? Tanrı sizlere en fazla iki çocuğuna umutla
ve de neşeyle bakabilecek bir geleceği çok gördü ..
Amansız bu yaşam Kanseri sizleri nasıl yakaladı? Nedenleri içimizde
Biz yaşadık, biz biliriz içimizi kemiren umut baltalarını, balyoz
Kıyımlar gibi beynimizi, dünyamızı yıkan ama umursanmaz gülümsemelerle
Bakma çelişkilerine borçluyuz tüm yaşadıklarımızı. Arkadaşlarım...
Öyle ince, öyle zeki, öyle hoş bir gençliğimize nasılda akmıştık bir
pınar gibi,cemre gibi düşmüşüz de yaşamın ortasına habersiz ..
Azgın sellere kapılmıştık hep birlikte acımasız, ezen, horlanan,
Komplekslerini bizle tatmin eden bir yaşama yenik düştük çoğu kez.
Zaferlerle süsledik saçımızın her telini, sicim sicim yağan yağmurlarla
Islattık saçlarımızı, gözlerimizi. Neden bu kadar ince doğmuştuk?
Neden haykıramadık, neden geleneklere, törelere, yasaklara bu kadar yenik
Düştük?
Canım arkadaşlarım; kırklı bir bahar sabahında, bir bir çiğe uğradınız,
beni de vurdunuz can evimden, çocuklarınız gibi zapt edilemeyen deli
divane bir yaşama sitem etmenin burukluğu içinde yazıyorum,
yapabileceklerim hiç bir şey ..Yaşama yapabileceğimiz
her şeyi layıkıyla yaptık .. Anladım ki yaşamda bize yapacağını yapıyor
son yaptıkları gibi ..Dua etmeyi bile içime sindiremiyorum ,
suçunuz yoktu ki?? Sadece insan olmanın bedelini yaşıyorduk hoyratça
göz yaşlarım ,mesajlarım yetiyordu bu güzelliklere ..
Çok şeyi bilmek? Ya da entellektüel olmak neydi? İncelik miydi,?
bilgelik mi ,horlanmak mıydı ,mükemmellik mi yada hiçlik miydi???
Anlayamadık, anlayamadınız. Tek suçumuz harcanan bir arada yaşamımızdı,
Bunalımlı bir dönemin, bunalımlarını sağlığımızın bedeliyle ödemek
ne ağır bir bedeldi. Yetmedi mi daha yaşadıklarımızın mücadelesi ..
Tam yeni başlamadık mı ? Yaşam denen o SEVGİ, UMUT, ACI, HÜZÜN denen
karışıma ..Neden kariyerimizi seçtik ki ??Neden dinlemedik
büyüklerimizi?Karşı gelemedik tabulara,günahlara yasaklara ..
Hepsinin ortak bileşeni GELENEKLERE. Çekmek zorunda mıydık çaresizce .
Biz yenildik ama neye? Adını bir bilebilsek? Aslında hepimiz cesur,
Fedakâr ve anlamlı bir demettik yaşam önünde.
Kader mi??Kaderimiz miydi bu yaşam ,değiştiremediklerimizin
Tamamı mıydı yoksa...
Kanserle boğuşan arkadaşlarım .. Yaşamınızın en önemli birikimleriyle
beni mahveden içten yaralayan niceleri .. İçim buruk ama tek tesellim
her şeyin bir sonu mutlaka vardır. Öyle yada böyle,geç yada erken ..
Ama yinede geç olsun isteğim. Şifalar gönderiyorum sizlere gönlümden ..
Hepinizi çok özledim, elim yetmiyor, gözüm görmüyor. Amerikalarda,
İstanbullarda kemoterapiye boyun eğen can arkadaşlarım, kardeşlerim.
Ancak seslerinize dokunabiliyorum ama buruk ama ağlamaklı ..