Diye başlayan iki şiiriyle sevdim Yılmaz Erdoğan’ı. İlkini yürekteki sızlanan sevdiğine/ihtimallerine, diğerini kızına yazmıştı.
Yazılarım
Yazılarım
Hepimizin içinde derin izler kalmıştır geçmişten mutlaka.
Mesleğe seksenli yılların dar kapısından girdiğim bu güzel okulda hoş bir öğle sonrası...
Rahmetli dedemden dinlerdim Fransız Harbi diye “Antep Savunması”nı.
Yeşil ile toprağın buluştuğu bir gün...
Dedemin hayaliyle yazmaya başlıyorum iki damla göz yaşımı. Kalın demir belbetlerden dışarı bakarak.
Fırat coşmuş. Sessizliğini bozmuş bu bahar sabahında. Nükleer bir savaş bitmiş.